خدایی در میان کعبه محبوس است ای مردم

خدای قادری در بند مخلوق است ای مردم

خداوندی که می سازد که می داند

که می راند که می رویاند از هر بوته ای گلهای زیبا را

خداوندی که جان می بخشد از هر نطفه ای انسان دانا را

 میان کعبه محبوس است ای مردم                                            

 هجوم آرید از هر سوی این دنیا

 که جان می بخشد این بی روح و بی جان در نهاد ما

 ببوسید این سیاهین سنگ بی جان را

 بکوبید از تمام قدرت خود سنگ

 شیطان را خدا اینجاست ای مردم میان خانه ای زیبا که مهمان میرسد از سوی این دنیا

 چه مهمان خان? خوبی که هر کس گرد آن گردد خدا می شوید او را از همه قتل و همه غارت

 همه جانها که روزی او گرفت از بهر انسانها

خدا اینجاست ای مردم خدای عادل و فرزانه اینجا خانه ای دارد

عدالت معنیش اینجاست خدا در بین اعرابش میان دوستان خود میان این هوسرانان وطن دارد

خدا مرد است ای مردم همان مردی که با مریم شبی خوابید

همان مردی که عیسی یکه فرزندش

صلیبش را بدید و ناتوان بر جسم او نالید

خدا اینجاست ای مردم  خدای ظالمان انسان نما اینجاست وگرنه کی ز قمری؛ غوش پا گیرد

خدای ناتوانان دلخوشانبی بند وباران سود جویان بی سوادان ترس داران خدای غافلان شهوت پرستان

خدای دیو رویانی که می را چون عذابی از دل برزخ

 و بوسیدن به لب را آتشی از سوی دوزخ سخت میگیرند.

خدا اینجاست ای مردم میان سینه ای سوزان که هر دم از فراق عشق میسوزد

خدا اینجاست ای مردم به عقل خود رجوعی کن بیندیش و دگر بار از سر عقلت شروعی کن

خدا اینجاست ای مردم بیندیش و نگاهی کن خدا اینجاست خدا اینجاست...